De tijd vliegt!

Lieve allemaal,

Ga er maar eens goed voor zitten, want ik heb jullie een hoop vertellen. De tijd in Ghana vliegt om, ik kan me niet voorstellen dat ik vorige week mijn laatste berichtje heb geplaatst, maar het is toch echt al weer een week geleden. Dat de tijd vliegt laat denk ik zien dat ik het behoorlijk naar mijn zin heb in Ghana, en dat is inderdaad ook zo!
Nadat ik vorige week mijn blog op internet heb geplaatst heb ik ten eerste twee heel belangrijke lessen geleerd! We gingen namelijk met een groepje van Meet Africa wat eten bij de Swap een restaurant hier in Bolga. Hier kun je echt heerlijk eten, maar je moet tegelijkertijd ook wel lang op het eten wachten. Terwijl we moesten wachten bedacht ik me dat ik misschien het beste ‘ even snel’ geld kon pinnen bij de bank verder op. Ik stond dus op om ‘even snel’ weg te gaan, maar terwijl ik opstond liep ik keihard tegen een ijzeren paal aan met de zijkant van mijn hoofd. Gelukkig niets ernstigs, maar het liet mij wel zien dat ik hier in Ghana gewoon niet moet proberen om dingen even snel te doen. Na het eten heb ik mijn blog geplaatst en ondertussen wilde ik mijn laptop laten opladen. Uiteindelijk was ik helemaal gefrustreerd van het trage internet in het internetcafe en vond ik het maar stom dat ik niet ‘even snel’ de dingen kon doen die ik moest doen, dat ik na een uur ook maar weer weg ben gegaan terwijl ik bijna niets had kunnen doen. Door mijn frustraties was ik een beetje dom, want ik had mijn laptop in het internetcafe laten staan. Halverwege de fietstocht naar huis ontdekte ik mijn fout en kon ik weer het hele stuk terug fietsen. Ook hier was er een les: raak niet gefrustreerd als je dingen niet snel kunt doen… Ach ja, laat ik maar goed onthouden dat ik van mijn fouten leren. En als ik straks weer in Nederland ben dan heb ik echt een persoonlijkheidsverandering doorgemaakt denk ik, want dan zal ik vast nooit meer gestressed zijn ;).
De volgende dag (vrijdag) heb ik mijn tolk ontmoet. Dit is een erg aardige man die zijn taak als tolk erg serieus neemt. Hij belt mij zo’n beetje iedere ochtend om half zeven om iets te vragen (eerlijk gezegd neem ik niet altijd op, want ik word er een beetje gek van..). Maar hij doet ook wel heel zinvolle dingen hoor! Zo heeft hij een hele lijst gemaakt met groepen van mensen uit Nyariga die interessant kunnen zijn voor mijn onderzoek. De lijst bestond echt uit 15 verschillende groepen! Super handig. Ik mag zeggen wanneer ik wie wil spreken, en hij maakt dan de afspraak voor mij. Vanmiddag ga ik bijvoorbeeld vrouwen interviewen die zich bezig houden met het weven van manden en morgen ga ik overdag meekijken op de meisjesschool en ga ik ‘s middags ouders van deze meisjes interviewen om te vragen waarom zij voor een meisjesschool hebben gekozen. En zaterdag ga ik met de vader van het gastgezin naar een bijeenkomst van een vrouwengroep in een dorpje verder op. Door al deze zinvolle en interessante dingen in het vooruitzicht heb ik ook wel vertrouwen dat mijn onderzoek goed komt!
Afgelopen zaterdag heeft de tolk mij een rondleiding over het marktje in Nyariga gegeven. Vervolgens ben ik zelf naar de markt in Bolgatanga gegaan om daar stof voor een jurk te kopen. Ik heb echt superleuke stof gekocht, en met een beetje geluk komt vanavond de naaister om mij op te meten en kan ik zondag een echte Ghanese jurk aan naar de kerk! Afgelopen zondag ben ik voor het eerst met mijn familie meegeweest naar de kerk. Dit was echt weer een typische Ghanese dienst. Toen ik de kerk in kwam met mijn familie liep iedereen al hardop door elkaar heen te bidden. Dit heeft allemaal bij elkaar wel een half uur geduurd. Verder werd er weer veel Halleluja en Amen geroepen door de predikant en de gemeente. En daarnaast was het natuurlijk superwarm in de kerk, en waren de tijden ook op zijn Ghanees. Ik had mijn zusje Mary de dag ervoor gevraagd hoelaat de kerk zou beginnen en ze vertelde dat die tussen 8 en 9 zou zijn, uiteindelijk zijn wij om half tien naar de kerk vertrokken. Om half een was de dienst weer afgelopen. Toen zijn we eerst eten gaan koken (heerlijke fried yams met spraw) en vervolgens ben ik heel veel foto’s gaan maken met mijn familie uit Nyariga. Dit vonden ze allemaal superleuk. Vervolgens heb ik ook nog maar even een babytje opgezocht zodat ik ook meteen een foto kon maken van mezelf met een baby op mijn rug. Verder heb ik die dag nog even met mijn tolk afgesproken en heb ik spelletjes gespeeld met mijn familie. Echt, ze zijn allemaal heeeel fanatiek! Ik lig echt de hele tijd in een deuk. Het spelletje is een soort van mens-erger-je-niet, alleen mag je nu ook mensen achteruit van het bord afschuiven en opzij. Ondertussen roept mijn zusje Mary de hele tijd, come to my house and I will learn you a lesson you have never learned! Iedere keer voordat ze me de dobbelsteen gooit zegt ze die zo’n 4x achter elkaar. Ik vind het wel grappig, het zorgt er in ieder geval voor dat ik hier in Ghana genoeg kan blijven lachen!
Maandag ben ik vroeg naar Bolga vertrokken om met de bus naar Nakpanduri te gaan. Om 8 uur stond ik helemaal klaar op het busstation (nadat ik eerst enorm was afgezet door een taxi-chauffeur), waar ze mij vertelden dat de bus om 11uur weg zou gaan. Ik ben dus eerst nog even op internet gegaan, naar het postkantoor en een beetje rond gelopen, om vervolgens om 10 uur weer op het station te zijn, waar ze mij vertelden dat de bus om 1 uur weg zou gaan.. Ik heb dus drie uur op het busstation zitten wachten. Vervolgens gingen om 1 uur de deuren van de bus ook daadwerkelijk open, en reed de bus uiteindelijk om 2 uur weg. Om 6 uur kwam ik aan in Nakpanduri, waar ik van Steven hoorde dat hij en de setuppers niet in Nakpanduri konden komen omdat ze geen slaapplek hadden. Ik moest maar naar de kliniek lopen en daar zou wel iemand zijn die mij bij het hotel zou brengen.. Dit was natuurlijk ook niet het geval, maar iemand heeft mij weer bij het huis gebracht van de medical assistant die mij bij het hotel kon brengen. Langzaam aanbegon ik me een echte avonturier te voelen! De volgende ochtend vond ik dat wat minder leuk, want toen zat ik 2 uur lang in mijn eentje voor het hotel te wachten op de setuppers, maar ook dat is goed gekomen en uiteindelijk heb ik echt een super leuke tijd gehad in Nakpanduri! Ik heb het oude project bekeken, ben met een zuster in een van de huizen wezen kijken waar zij woont en die wij gebouwd hebben. Daarnaast heb ik ook nog wat mensen in Nakpanduri opgezocht en sommigen zeiden dat ze mij herkenden! Ik betwijfel het, maar het deed me toch erg goed om de mensen in Nakpanduri op deze manier te laten zien dat we hen niet vergeten! Ook heb ik met de set-uppers nog andere projecten bezocht. Bij een project kregen we drie parelhoenders cadeau, die dinsdagavond hebben we er een opgegeten. En woensdag kregen we bij een project een geit cadeau, die op het dak van onze auto werd gebonden. Bij ieder hobbel hoorde ik dat beest bonken en mekkeren, ik werd er echt naar van. Gelukkig is hij snel in de bak van de pick-up voor ons gegaan. Verder ben ik ook nog bij het project van Douwe in Langbinsi geweest, ook dat was erg leuk om terug te zien. En gisteravond ben ik weer in Bolga aangekomen, waar ik heel gezellig bij Charlotte gelogeerd heb!

Ik heb dus genoeg leuke dingen meegemaakt, en ook genoeg leuke dingen op het programma! Ik hoop dat dat voor jullie hetzelfde is! Ondanks dat ik het zo naar mijn zin heb, denk ik nog wel superveel aan jullie en blijf ik naar de leuke berichtjes op mijn site uitkijken!

Heel veel liefs voor jullie allemaal!

Oja, mijn foto ruimte op deze site is vol, dus ik heb een picasa album aangemaakt, maar ik moet nog ontdekken hoe jullie die kunnen bekijken. De link volgt zo snel mogelijk!