Al een week in Nyariga
Door: Janita Zwarteveld
Blijf op de hoogte en volg Janita
17 Februari 2011 | Ghana, Bolgatanga
Lieve allemaal,
Hier weer een berichtje van mijn kant uit Nyariga. Eerlijk gezegd weet ik helemaal niet zo goed wat ik moet vertellen, maar ik had wel zin om weer naar internet te gaan en om al jullie berichtjes te lezen. Het helpt mij echt heel erg, wanneer ik op internet kom en al jullie berichtjes lees! Deze berichtjes waren voor mij dan ook de reden om maar weer eens een internetcafé op te zoeken en ik vond dat ik het niet kon maken om wel op internet te gaan, maar niets van me te laten horen. Dus daarom nu een iets korter verhaal, en misschien ook minder interessant, maar wel om te laten zien dat ik aan jullie denk!
Om maar weer met het belangrijkste te beginnen: het gaat nog steeds erg goed met mij! Ik heb alle dagen mooi weer, ben helemaal gezond en ik ben ook duidelijk met mijn onderzoek begonnen! Ik vind het soms wel lastig om onderzoek te doen, vooral omdat ik ergens ook graag zou willen helpen, en me nu vooral de toeschouwer voel. Aan de andere kant vind ik het ook wel heel leuk om echt naar mensen te luisteren, en te kijken hoe zij denken over hun eigen leven. Ik denk dat ik hier voor mezelf nog even een afweging in moet vinden. Zodat ik me niet al te schuldig voel omdat ik alleen maar toeschouwer ben, en dat ik dan misschien toch een alternatieve manier kan vinden om een beetje te helpen waar nodig. Misschien dat ik jullie de volgende keer kan vertellen hoe ik dat heb aangepakt.
Maar goed, laat ik maar weer verder gaan met waar ik de vorige keer gebleven ben. Na mijn blog vorige week donderdag, heb ik 's avonds een soort van mijn verjaardag gevierd. Eigenlijk was het de verjaardag van Leroy, maar ook ik heb verschillende cadeautjes gekregen. Daarnaast hadden we heerlijk eten bij de familie van Leroy, en hebben we met de kinderen Twister gespeeld. Uiteindelijk was het dus nog een erg leuke verjaardag. 's Avonds zouden we door de vader van Leroy's gastgezin thuis gebracht worden. Omdat ik het verste weg woon, werd ik ook als laatste thuisgebracht. Helaas was dit niet zo'n groot succes. Ten eerste reed die man met een ontzettende noodvaart door allemaal kuilen op de weg, slingerden we van de ene helft van de weg naar de andere helft van de weg om andere kuilen te ontwijken. Hierdoor zat ik soms met mijn ogen dicht in de auto, waardoor we een afslag hebben gemist (ik weet niet wat een definitie is van afslag, ik bedoel hier een smal weggetje naar links, die eigenlijk onzichtbaar is), waardoor we ergens uitkwamen wat ik niet herkende. We hebben echt vier keer met mijn vader gebeld, maar die snapte ook niet waar we waren. Uiteindelijk hebben we het aan een aantal jongens gevraagd, en die zeiden dat we aan de achterkant van het huis stonden. Mijn moeder kwam me tegemoet lopen en ik was weer veilig thuis.
De volgende dag ben ik weer vroeg opgestaan en zijn we met zn achten naar Wechau vertrokken om Nijlpaarden te gaan kijken. Die zaterdag hebben we 's morgens op het water in een kano echte wilde nijlpaarden gezien, super gaaf natuurlijk! Ook heel de natuur en alle geluiden eromheen maakte het een heel bijzondere ervaring. Verder hebben we die dag heerlijk gerelaxed en de volgende dag zijn we weer naar onze huizen rond Bolgatanga vertrokken. DAt ik zo lang was weggeweest voor mijn gevoel zorgde er ook oor dat ik heel veel zin had om weer terug te gaan naar mijn familie in Nyariga, en om echt met mijn onderzoek te starten. Eenmaal in Nyariga aangekomen werd ik weer warm onthaald, en kreeg ik te horen dat veel familieleden waren langsgeweest om mij te zien, maar dat ik er niet was. Hopelijk gaat dat komend weekend beter.
Vanaf maandag ben ik hard met mijn onderzoek bezig gegaan. Ik heb mijn eerste interviews gehouden, ik ben druk bezig met het schrijven van mijn eerste verslag, verder schrijf ik alles wat ik zie uit en hou ik ook nog een dagboek bij. Ik hoef dus niet bang te zijn dat ik het schrijven zal verleren. Ik heb al veel interessante dingen gehoord hier, die ik allemaal verder uit wil zoeken, zodat ik een leuk onderzoek zal hebben! Tegelijkertijd is het ook wel heel lastig om hier dingen voor mijn onderzoek te plannen, want alles gaat wel op zijn Afrikaans. Zo zou ik dinsdagavond mijn vader interviewen, maar hij was die avond niet thuis gekomen en de volgende dag verteld mijn zusje dat hij naar Accra was vertrokken... Tja, geen interview met hem deze week! Maar ook daar zal ik uiteindelijk vanzelf wel aan gaan wennen..
Verder nog een leuke anekdote. Zoals ik wel verwacht had, krijg ik genoeg huwelijksaanzoeken of pogingen om mij aan een Ghanees uit te huwelijken. MIjn manier om hier mee om te gaan is om te vertellen dat ik verloofd ben, hier nemen ze vaak wel genoegen mee. Als je zegt dat je getrouwd bent vinden ze het maar raar dat de man zijn vrouw zo lang weg laat gaan, dus dan zal de relatie ook wel niet goed zijn... Deze vragen heb ik niet gehad omtrent mijn verloving. Helaas was ook dit niet genoeg om ieders mond te snoeren. Toen ik mijn zusje een foto liet zien van Douwe en mij zei ze: Oo, He is so handsome, I want to marry him. Ja dikke doei!! Maar nee, ze was helemaal overtuigd, ik moest maar met een Ghanees trouwen (want ik kan met water op mijn hoofd lopen, en ik werk hard, dus mijn man zal wel blij zijn met mij) en dan kon zij met Douwe trouwen. Dan moest ik haar ook wat woordjes Nederlands leren dan kon ze daar in Nederland met iedereen praten. En als ze dan in Nederland woont zou ze er net zo uit zien als ik... Lastiglastig, want wat zeg je dan?? Uiteindelijk heb ik maar gezegd dat ik niet bij Douwe weg wil gaan. OOk dit werd niet een, twee drie geaccepteerd, maar uiteindelijk heb ik maar toegezegd dat mijn dochter later wel met Miquel mag trouwen (mijn neefje van bijna 4). Ik hoop maar dat ze dat snel weer vergeten ;)..
Nou, dit was het weer voor nu! Ik hoop dat jullie het ook nog naar jullie zin hebben in Nederland! Ik kijk er naar uit om weer wat van jullie te horen!
Heel veel liefs vanuit Ghana!
Hier weer een berichtje van mijn kant uit Nyariga. Eerlijk gezegd weet ik helemaal niet zo goed wat ik moet vertellen, maar ik had wel zin om weer naar internet te gaan en om al jullie berichtjes te lezen. Het helpt mij echt heel erg, wanneer ik op internet kom en al jullie berichtjes lees! Deze berichtjes waren voor mij dan ook de reden om maar weer eens een internetcafé op te zoeken en ik vond dat ik het niet kon maken om wel op internet te gaan, maar niets van me te laten horen. Dus daarom nu een iets korter verhaal, en misschien ook minder interessant, maar wel om te laten zien dat ik aan jullie denk!
Om maar weer met het belangrijkste te beginnen: het gaat nog steeds erg goed met mij! Ik heb alle dagen mooi weer, ben helemaal gezond en ik ben ook duidelijk met mijn onderzoek begonnen! Ik vind het soms wel lastig om onderzoek te doen, vooral omdat ik ergens ook graag zou willen helpen, en me nu vooral de toeschouwer voel. Aan de andere kant vind ik het ook wel heel leuk om echt naar mensen te luisteren, en te kijken hoe zij denken over hun eigen leven. Ik denk dat ik hier voor mezelf nog even een afweging in moet vinden. Zodat ik me niet al te schuldig voel omdat ik alleen maar toeschouwer ben, en dat ik dan misschien toch een alternatieve manier kan vinden om een beetje te helpen waar nodig. Misschien dat ik jullie de volgende keer kan vertellen hoe ik dat heb aangepakt.
Maar goed, laat ik maar weer verder gaan met waar ik de vorige keer gebleven ben. Na mijn blog vorige week donderdag, heb ik 's avonds een soort van mijn verjaardag gevierd. Eigenlijk was het de verjaardag van Leroy, maar ook ik heb verschillende cadeautjes gekregen. Daarnaast hadden we heerlijk eten bij de familie van Leroy, en hebben we met de kinderen Twister gespeeld. Uiteindelijk was het dus nog een erg leuke verjaardag. 's Avonds zouden we door de vader van Leroy's gastgezin thuis gebracht worden. Omdat ik het verste weg woon, werd ik ook als laatste thuisgebracht. Helaas was dit niet zo'n groot succes. Ten eerste reed die man met een ontzettende noodvaart door allemaal kuilen op de weg, slingerden we van de ene helft van de weg naar de andere helft van de weg om andere kuilen te ontwijken. Hierdoor zat ik soms met mijn ogen dicht in de auto, waardoor we een afslag hebben gemist (ik weet niet wat een definitie is van afslag, ik bedoel hier een smal weggetje naar links, die eigenlijk onzichtbaar is), waardoor we ergens uitkwamen wat ik niet herkende. We hebben echt vier keer met mijn vader gebeld, maar die snapte ook niet waar we waren. Uiteindelijk hebben we het aan een aantal jongens gevraagd, en die zeiden dat we aan de achterkant van het huis stonden. Mijn moeder kwam me tegemoet lopen en ik was weer veilig thuis.
De volgende dag ben ik weer vroeg opgestaan en zijn we met zn achten naar Wechau vertrokken om Nijlpaarden te gaan kijken. Die zaterdag hebben we 's morgens op het water in een kano echte wilde nijlpaarden gezien, super gaaf natuurlijk! Ook heel de natuur en alle geluiden eromheen maakte het een heel bijzondere ervaring. Verder hebben we die dag heerlijk gerelaxed en de volgende dag zijn we weer naar onze huizen rond Bolgatanga vertrokken. DAt ik zo lang was weggeweest voor mijn gevoel zorgde er ook oor dat ik heel veel zin had om weer terug te gaan naar mijn familie in Nyariga, en om echt met mijn onderzoek te starten. Eenmaal in Nyariga aangekomen werd ik weer warm onthaald, en kreeg ik te horen dat veel familieleden waren langsgeweest om mij te zien, maar dat ik er niet was. Hopelijk gaat dat komend weekend beter.
Vanaf maandag ben ik hard met mijn onderzoek bezig gegaan. Ik heb mijn eerste interviews gehouden, ik ben druk bezig met het schrijven van mijn eerste verslag, verder schrijf ik alles wat ik zie uit en hou ik ook nog een dagboek bij. Ik hoef dus niet bang te zijn dat ik het schrijven zal verleren. Ik heb al veel interessante dingen gehoord hier, die ik allemaal verder uit wil zoeken, zodat ik een leuk onderzoek zal hebben! Tegelijkertijd is het ook wel heel lastig om hier dingen voor mijn onderzoek te plannen, want alles gaat wel op zijn Afrikaans. Zo zou ik dinsdagavond mijn vader interviewen, maar hij was die avond niet thuis gekomen en de volgende dag verteld mijn zusje dat hij naar Accra was vertrokken... Tja, geen interview met hem deze week! Maar ook daar zal ik uiteindelijk vanzelf wel aan gaan wennen..
Verder nog een leuke anekdote. Zoals ik wel verwacht had, krijg ik genoeg huwelijksaanzoeken of pogingen om mij aan een Ghanees uit te huwelijken. MIjn manier om hier mee om te gaan is om te vertellen dat ik verloofd ben, hier nemen ze vaak wel genoegen mee. Als je zegt dat je getrouwd bent vinden ze het maar raar dat de man zijn vrouw zo lang weg laat gaan, dus dan zal de relatie ook wel niet goed zijn... Deze vragen heb ik niet gehad omtrent mijn verloving. Helaas was ook dit niet genoeg om ieders mond te snoeren. Toen ik mijn zusje een foto liet zien van Douwe en mij zei ze: Oo, He is so handsome, I want to marry him. Ja dikke doei!! Maar nee, ze was helemaal overtuigd, ik moest maar met een Ghanees trouwen (want ik kan met water op mijn hoofd lopen, en ik werk hard, dus mijn man zal wel blij zijn met mij) en dan kon zij met Douwe trouwen. Dan moest ik haar ook wat woordjes Nederlands leren dan kon ze daar in Nederland met iedereen praten. En als ze dan in Nederland woont zou ze er net zo uit zien als ik... Lastiglastig, want wat zeg je dan?? Uiteindelijk heb ik maar gezegd dat ik niet bij Douwe weg wil gaan. OOk dit werd niet een, twee drie geaccepteerd, maar uiteindelijk heb ik maar toegezegd dat mijn dochter later wel met Miquel mag trouwen (mijn neefje van bijna 4). Ik hoop maar dat ze dat snel weer vergeten ;)..
Nou, dit was het weer voor nu! Ik hoop dat jullie het ook nog naar jullie zin hebben in Nederland! Ik kijk er naar uit om weer wat van jullie te horen!
Heel veel liefs vanuit Ghana!
-
17 Februari 2011 - 16:07
Gabriella:
Hey Janita,
Heel erg leuk om zo af en toe wat van je te horen! Ben benieuwd om later je foto's te zien! :)
Again, heel veel plezier en succes met alles. Vooral met het opzetten van je onderzoek natuurlijk. Watvoor onderzoek doe je eigenlijk precies?
Ciao! Gabriella -
17 Februari 2011 - 16:34
Gerjon:
Leuk dat je weer een blog hebt geschreven! Kben benieuwd naar de foto's die erbij horen. Leuk om te lezen hoe je het daar hebt! Al is het lastig vanaf hier dat voor te stellen. Btw leuk nieuws van je verloving, haha ;)
Groetjes -
17 Februari 2011 - 16:46
Sophie:
Heey lieve Janita!
Leuk om weer iets van je te horen. Stoere verhalen hoor, met de nijlpaarden en de huwelijksaanzoeken. Fijn dat ze het op prijs stellen dat je met water op je hoofd kunt lopen.
Mijn onderzoek gaat ook goed! Ben lekker aan het meedraaien, en iedereen vindt me heel leuk. Ik mag zelfs (samen met Marloes) een weekend wintersporten haha. Wie had dat ooit gedacht.
Verder mis je hier heel veel: de lekkerste Mona-pudding OOIT is namelijk pudding van de maand: Creme Brulee... Ik wil 'm misschien voor jullie gaan invriezen, want deze mag je echt niet missen.
Veel liefs! xxx -
17 Februari 2011 - 18:08
Laurens:
Hoooooooi,
Ik zag in Dronten het Waarbenjij.nu adres staan en hier ben ik dus.
Tadaaaaaa!
Je had moeite om wat te schrijven maar ik moest even ervoor zitten om alles te lezen.
Allereerst wou ik je nog feliciteren met je verjaardag (die allang geweest is)
Verder nog dat ik veel respect heb voor de dingen die je onderneemt voor een betere wereld.
Ook al voel je je toeschouwer, veel mensen zijn er niet die zelfs die moeite nemen. (daar zit ik dus ook tussen)
Dus nogmaals veel respect.
Ik zag dat Koen ook een berichtje geplaatst had, is wel erg netjes van hem.
Heel veel liefs van je collega die je (jammergenoeg) bijna niet meer ziet :-)
Laurie supersaurie -
17 Februari 2011 - 20:30
Corina:
Kort verslagje?!
Nou het is weer een heel verhaal!! Maar ook weer onwijs leuk!!!
Geniet ervan en hou je taai.
groetjes Corina -
17 Februari 2011 - 20:30
Douwe:
Fijn dat onze dochter al vergeven is, geeft een hoop duidelijkheid en scheelt een hoop gedoe in de puberteit met andere jongen :-)
Mooi verslag verder. En inderdaad niet zitten met het feit dat je nu nog niet zoveel kunt doen. Je bent er met een doel om onderzoek te doen en daarmee de wereld wat mooier te maken. Nu al mensen helpen werkt je onderzoek tegen, dus niet doen (extremen daar gelaten).
Geniet ervan en doe ze 'thuis' de groeten!
-
17 Februari 2011 - 20:49
Lie:
Janitaaaaaa! Ik had hier nog nooit op gekeken maar nu ik thuis internet (of iets wat daarop moet lijken) heb kan ik regelmatig jouw berichtjes volgen!! Wat leeeeeeeeeeuk!! En wat een mooie foto's!! Gaat echt een keigoed onderzoek worden, en volgens mij doe je dat ook echt heeeeeel goed daar!!
(ik stuur je snel een mail!)
Dikke zoen, en zet m op!!! xxxx -
17 Februari 2011 - 20:52
Lie:
P.S waaaaaaaaaaaaaauwwwww wilde nijlpaarden!!!!!!!!!!!!!!!!!! -
17 Februari 2011 - 21:23
Anna:
Wow wat leuk van je te horen! Wat maak jij daar veel mee!
Liefs uit Guate!! -
17 Februari 2011 - 21:29
Arno:
heey Janita! leuk verhaaltje en leuke foto's! met een kano op de rivier?! zitten daar niet ook alligators enzo? supergaaf om zo midden in de natuur te zijn. succes met het begin van je onderzoek. Arno (v. Anna) -
18 Februari 2011 - 02:28
Maartje:
Janita!
Wat fijn allemaal om te lezen! Nijlpaarden en het trouw-verhaal! :D Geniet en laat snel weer wat horen!
xxxx -
18 Februari 2011 - 12:08
Hannah:
Held!
Leuk, die verloving met Douwe ;) Tsjonge, ze zijn wel vasthoudend daar zeg :) Ik mis je hier wel een beetje hoor, vooral met studeren :P
Groetels! -
18 Februari 2011 - 15:42
Janine:
Jannetje! Wat klinkt het leuk allemaal daar! En ook al geliefd bij de Ghanezen, o o o:P.
Leuk om die typische ghanese dingen te lezen, super interessant die cultuurverschillen!
En die nijlpaarden, oooh dat lijkt me supergaaf. Leuk dat je je onderzoek kunt afwisselen met dat soort dingen!! Succes daar nog meisje!!
p.s jemig ik zit even naar die temperaturen te kijken hierboven, 40 graden!!! Ziek warm of niet! -
18 Februari 2011 - 18:13
Jan-Pieter En Greet:
He 'Aimbatta',
Wat is het toch leuk om jouw verhalen te lezen! En wat ben je al druk bezig na een weekje Nyariga!
Wij zijn afgelopen weekend naar het Afrika-museum geweest en we moesten in de Ghanese huisjes wel erg aan jou denken. Maar aan de foto's te zien, zit jij wel wat luxer.
Hé meisje, geniet lekker verder.
Groetjes uit Druten, waar het soms ook al wat meer lente lijkt te worden.
-
19 Februari 2011 - 09:51
Bert Visser:
Ha die Janita,
We hebben kort familie beraad gehouden om je het beste advies te kunnen geven inzake de huwelijksaanzoeken van de ghanezen. Het is goed dat je zegt dat je verloofd met Douwe en het ook goed dat je foto laat zien. Als dat niet genoeg is mag je ook een foto van je schoonvader laten zien. Dat moet afdoende zijn.
Wat natuurlijk zou hebben geholpen is als er ook ringen uitgewisseld waren. Of doen ze daar niet aan in Ghana? -
20 Februari 2011 - 10:09
Ada:
Lieve Aimbatta, alias Janita,
Leuk hoor met je mee te kunnen leven via je verslagen. Lijkt mij inderdaad moeilijk om te zien dat je kan helpen maar dat dat niet kan omdat je dan je doel voorbij schiet!
Wie weet kan je door juist je bij je doel te houden veel doeltreffender helpen.
Hier gaat alles goed, Twinkel heeft alleen last van zijn darmen. Dan ligt die toch te ruften zeg!!!!
Echt vies. Wel grappig om te zien dat hij zich schaamt daarvoor want hij weet niet waar hij het zoeken moet. Kijkt je heel lullig aan. Doet nog net niet zijn hangoor met zijn pootje voor zijn ogen. Shame shame
Heb je nog wat aan de kamperfoelie druppeltjes??
Lieve groet vanuit Harderwijk. -
21 Februari 2011 - 22:26
Hanny Loopstra-dront:
hoi janita! geniet van je verhalen, hoop dat er nog vele zullen volgen . succes met je onderzoek en ik hoop dat de mensen een beetje mee zullen werken...
collega hester uit dronten zit voor 10 dagen in etihiopie. jja, ja tietema goes international!!!!! we zijn trots op jullie! en alsnog van harte met je verjaardag, beter laat dan...... -
22 Februari 2011 - 19:57
Trudie:
Lieve Janita,
Het was er nog niet van gekomen om een berichtje achter te laten na dit verhaal (Bert heeft wel van zich laten horen, zie ik). Fijn dat het zo goed gaat (ook en zeker met je gezondheid, gelukkig!). Welmoed is aan het skieen (eens wat anders dan de warmte bij jou). Het is ook in NL lekker koud (maar zonnig). Ik ben benieuwd naar je volgende verhaal. lieve groet,
Trudie -
24 Februari 2011 - 19:35
Wiegersma:
Hoi Janita Wat een leuk verslag ,veel plezier daar en succes fam wiegersma
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
