Afscheid nemen
Blijf op de hoogte en volg Janita
03 November 2012 | Liberië, Gbarnga
Lieve Lezers,
Terwijl ik deze blog schrijf heb ik het gevoel dat ik mijn hoofd bijna om valt. Hoe komt dit gevoel? Nee, ik ben niet ziek, maar ik heb vandaag mijn haar in laten vlechten, en het is ontzettend zwaar! De reden dat het zwaar voelt is omdat ik wilde dat mijn haar extra lang blijft zitten (de vrouwen hier hebben het wel drie maanden), en omdat een succes te maken had ik volgens de ‘kapster’ drie pakken met nephaar nodig, in plaats van twee. Dus dat hebben we maar gedaan.. Het gevolg: ook als ik hier niet dikker ben geworden in Liberia is mijn gewicht wel toegenomen ;-).
De reden dat ik nu al mijn haar heb laten invlechten, is omdat mijn reis onverwacht nog korter is geworden, dan dat het al geworden was. Afgelopen week donderdag heb ik toch problemen gekregen toen ik mijn visum wilde verlengen (een lang en onduidelijk verhaal, dus ik laat het hier bij), dus nu moet ik het land uit voordat mijn visum verlopen is. Dat is 8 november, oftewel, aanstaande donderdag vlieg ik naar Accra om vrijdag naar Nederland te komen (een week eerder dan de bedoeling was). Erg gek om alles binnen een week af te moeten sluiten, tegelijkertijd is het ook heerlijk, de tijd vliegt, en over minder dan een week ben ik weer dichtbij jullie allemaal in Nederland (en ben ik eindelijk weer bij Douwe!). Kort samengevat zit ik dus in een nieuwe emotionele achtbaan, waarbij ik aan de ene kant heel blij ben om naar huis te komen, maar waarbij ik aan de andere kant ook wel verdrietige gevoelens heb om zo snel echt alles van Liberia achter te laten. De mieren die op dit moment over mijn laptop kruipen zal ik niet missen, maar het niet hebben van stroom en daarom heel de avond met kaarsen het huis verlichten, terwijl op de achtergrond de krekels muziek maken, heeft wel wat. En zo zijn er meer dingen die ik in Nederland wel vol zou willen blijven houden.
Komende dagen zitten zo vol dat ik geen tijd meer heb voor een blog denk ik. Ik ga namelijk morgen naar de kerk (het is first sunday, dus dat duurt wel een paar uur) en aan het einde van de middag heb ik mijn laatste focusgroep. Maandagmiddag wordt er eten gekookt bij het vrouwencentrum en heb ik mijn ‘Farewell’. Ik denk dat hier veel tranen bij zullen komen. Toen ik de vrouwen vrijdag vertelde dat ik weg ging moest ik al een beetje huilen. Dat ik moest huilen is op zich niet heel bijzonder, maar het feit dat twee ontzettend lieve vrouwen met me mee gingen huilen verraste me wel een beetje. Normaal gesproken laten mensen hun tranen niet zien, maar deze vrijdagmorgen zaten we in een kringetje voor ons uit te staren met een zakdoek in de hand, de tranen weg te vegen. Deze vrouwen hebben me geraakt, en blijkbaar ik hen ook. Het is daarom fijn dat ik op het laatste moment nog een afscheidsfeestje kan organiseren, om op een goede en gezellige manier afscheid te kunnen nemen.
Dinsdag heb ik een kleiner afscheidsfeestje bij Garmai thuis, met haar kinderen, haar vriendinnen (onder andere Catherine natuurlijk, die eerst eten voor mij kookte) en haar buurvrouwen. Ook goed om nog even gezellig met hen te eten en gedag te zeggen. Verder wil ik deze laatste dagen ook nog wat interviews doen, daarnaast wil ik nog veel foto’s maken van alle mooie of bijzondere dingen van het land, en moet ik natuurlijk mijn tas in pakken. Dat laatste zal een lastige klus worden, want in de drie maanden hier heb ik veel verzameld (papieren, t-shirts van de verschillende marches en jurken).. Oftewel volle dagen, maar daarna kan ik lekker in het vliegtuig beginnen met bijkomen om te weten dat ik op Schiphol en daarna alle knuffels kan krijgen die ik hier zo gemist heb!
Omdat dit dus nu voorlopig mijn laatste blog is, wil ik jullie bedanken voor al jullie lieve reacties en woorden op de momenten dat ik het heel zwaar had. Zonder die reacties was ik waarschijnlijk gillend naar huis gerend, jullie reacties hebben ervoor gezorgd dat ik het hier netjes af heb kunnen maken (in een kortere tijd). Dank jullie wel daarvoor en ik kijk er naar uit om jullie straks allemaal weer in Nederland te zien!
Heel veel liefs, Janita
PS. Ik keek net ook even het weerbericht, want dat is nu ook relevant voor mij, maar willen jullie met me mee duimen dat het vanaf vrijdag niet meer zoveel regent? Hier in Liberia wordt het nu langzaam echt droger, en beginnen ze geleidelijk met het repareren van de weg (lees: met zand de gaten in de zandweg opvullen), en geniet ik van de Afrikaanse temperaturen en de zon. Het zou dus wel fijn zijn als ik dat een beetje zou kunnen blijven hebben in Nederland (want als ik alleen aan het weer denk in Nederland, dan zou ik voorlopig liever niet terug komen, maar dat is dan ook ongeveer de enige reden).
Terwijl ik deze blog schrijf heb ik het gevoel dat ik mijn hoofd bijna om valt. Hoe komt dit gevoel? Nee, ik ben niet ziek, maar ik heb vandaag mijn haar in laten vlechten, en het is ontzettend zwaar! De reden dat het zwaar voelt is omdat ik wilde dat mijn haar extra lang blijft zitten (de vrouwen hier hebben het wel drie maanden), en omdat een succes te maken had ik volgens de ‘kapster’ drie pakken met nephaar nodig, in plaats van twee. Dus dat hebben we maar gedaan.. Het gevolg: ook als ik hier niet dikker ben geworden in Liberia is mijn gewicht wel toegenomen ;-).
De reden dat ik nu al mijn haar heb laten invlechten, is omdat mijn reis onverwacht nog korter is geworden, dan dat het al geworden was. Afgelopen week donderdag heb ik toch problemen gekregen toen ik mijn visum wilde verlengen (een lang en onduidelijk verhaal, dus ik laat het hier bij), dus nu moet ik het land uit voordat mijn visum verlopen is. Dat is 8 november, oftewel, aanstaande donderdag vlieg ik naar Accra om vrijdag naar Nederland te komen (een week eerder dan de bedoeling was). Erg gek om alles binnen een week af te moeten sluiten, tegelijkertijd is het ook heerlijk, de tijd vliegt, en over minder dan een week ben ik weer dichtbij jullie allemaal in Nederland (en ben ik eindelijk weer bij Douwe!). Kort samengevat zit ik dus in een nieuwe emotionele achtbaan, waarbij ik aan de ene kant heel blij ben om naar huis te komen, maar waarbij ik aan de andere kant ook wel verdrietige gevoelens heb om zo snel echt alles van Liberia achter te laten. De mieren die op dit moment over mijn laptop kruipen zal ik niet missen, maar het niet hebben van stroom en daarom heel de avond met kaarsen het huis verlichten, terwijl op de achtergrond de krekels muziek maken, heeft wel wat. En zo zijn er meer dingen die ik in Nederland wel vol zou willen blijven houden.
Komende dagen zitten zo vol dat ik geen tijd meer heb voor een blog denk ik. Ik ga namelijk morgen naar de kerk (het is first sunday, dus dat duurt wel een paar uur) en aan het einde van de middag heb ik mijn laatste focusgroep. Maandagmiddag wordt er eten gekookt bij het vrouwencentrum en heb ik mijn ‘Farewell’. Ik denk dat hier veel tranen bij zullen komen. Toen ik de vrouwen vrijdag vertelde dat ik weg ging moest ik al een beetje huilen. Dat ik moest huilen is op zich niet heel bijzonder, maar het feit dat twee ontzettend lieve vrouwen met me mee gingen huilen verraste me wel een beetje. Normaal gesproken laten mensen hun tranen niet zien, maar deze vrijdagmorgen zaten we in een kringetje voor ons uit te staren met een zakdoek in de hand, de tranen weg te vegen. Deze vrouwen hebben me geraakt, en blijkbaar ik hen ook. Het is daarom fijn dat ik op het laatste moment nog een afscheidsfeestje kan organiseren, om op een goede en gezellige manier afscheid te kunnen nemen.
Dinsdag heb ik een kleiner afscheidsfeestje bij Garmai thuis, met haar kinderen, haar vriendinnen (onder andere Catherine natuurlijk, die eerst eten voor mij kookte) en haar buurvrouwen. Ook goed om nog even gezellig met hen te eten en gedag te zeggen. Verder wil ik deze laatste dagen ook nog wat interviews doen, daarnaast wil ik nog veel foto’s maken van alle mooie of bijzondere dingen van het land, en moet ik natuurlijk mijn tas in pakken. Dat laatste zal een lastige klus worden, want in de drie maanden hier heb ik veel verzameld (papieren, t-shirts van de verschillende marches en jurken).. Oftewel volle dagen, maar daarna kan ik lekker in het vliegtuig beginnen met bijkomen om te weten dat ik op Schiphol en daarna alle knuffels kan krijgen die ik hier zo gemist heb!
Omdat dit dus nu voorlopig mijn laatste blog is, wil ik jullie bedanken voor al jullie lieve reacties en woorden op de momenten dat ik het heel zwaar had. Zonder die reacties was ik waarschijnlijk gillend naar huis gerend, jullie reacties hebben ervoor gezorgd dat ik het hier netjes af heb kunnen maken (in een kortere tijd). Dank jullie wel daarvoor en ik kijk er naar uit om jullie straks allemaal weer in Nederland te zien!
Heel veel liefs, Janita
PS. Ik keek net ook even het weerbericht, want dat is nu ook relevant voor mij, maar willen jullie met me mee duimen dat het vanaf vrijdag niet meer zoveel regent? Hier in Liberia wordt het nu langzaam echt droger, en beginnen ze geleidelijk met het repareren van de weg (lees: met zand de gaten in de zandweg opvullen), en geniet ik van de Afrikaanse temperaturen en de zon. Het zou dus wel fijn zijn als ik dat een beetje zou kunnen blijven hebben in Nederland (want als ik alleen aan het weer denk in Nederland, dan zou ik voorlopig liever niet terug komen, maar dat is dan ook ongeveer de enige reden).
-
04 November 2012 - 00:10
Sophie:
Lieve Janita,
Wat kom je alweer snel terug! Fijn dat het allemaal de laatste dagen nog gaat lukken. Heel veel sterkte met afscheid nemen en veel plezier met de voorpret van het weer naar huis komen. Tot heel snel!
Liefs,
Sophie -
04 November 2012 - 00:10
Sophie:
Lieve Janita,
Wat kom je alweer snel terug! Fijn dat het allemaal de laatste dagen nog gaat lukken om alles af te ronden in Liberia. Heel veel sterkte met afscheid nemen en veel plezier met de voorpret van het weer naar huis komen. Tot heel snel!
Liefs,
Sophie -
04 November 2012 - 10:05
Greet:
Wat gaat het nu ineens verrassend snel allemaal, Janita! Ik kan me voorstellen dat het voor jou ook onwerkelijk is. Maar ook heerlijk! over een kleine week zit je alweer in Nederland. Heel veel succes met het afronden van je onderzoek, met afscheid nemen en met het inpakken.
Tot gauw, groetjes Greet
-
04 November 2012 - 10:05
Greet:
Wat gaat het nu ineens verrassend snel allemaal, Janita! Ik kan me voorstellen dat het voor jou ook onwerkelijk is. Maar ook heerlijk! over een kleine week zit je alweer in Nederland. Heel veel succes met het afronden van je onderzoek, met afscheid nemen en met het inpakken.
Tot gauw, groetjes Greet
-
04 November 2012 - 10:59
Susanne:
Geniet van die laatste dagen vrouwmens! En alvast een veilige reis en een gezegende acclimatiseringsperiode alhier toegewenst ;) liefs! -
04 November 2012 - 11:21
Greetje (nichtje):
Lieve Janita,
Nou dat gaat inderdaad opeens snel zeg..
Wat heerlijk voor jou! (en voor vast nog veel meer personen :-)
Sterkte met afronden, afscheid nemen en een goede reis terug!
Heel veel sterkte met het acclamatiseren in nederland en alles weer een plekje te geven.
En dan... lekker bezig met de voorbereidingen voor je trouwen!
veel liefs mij!
ps hou je er met het gewicht van je bagage rekening mee dat je een heeeel zwaaar hoofd heb?
enne kan die mw niet even overkomen voor je bruiloft? -
04 November 2012 - 13:08
Maaike Zegt:
Wat gaat het nu snel dat je terug komt. veel sterkte met het afscheid nemen ,en goede reis terug en behouden thuis komt .De vlag is vast uit denk ik Willem Maaike -
04 November 2012 - 13:37
Ada:
Ha die Janita, wat fijn zeg dat je al weer zo snel terugkomt!
Fijn dat er nog tijd is om op een goede manier afscheid te nemen!
En in Nederland laat je gewoon de stroom uit! En gebruik je alleen maar kaarsen, een open haartje en Douwe kan danvast wel krekelgeluiden maken want ja een cd tje kan dan ook niet.
Eeen heel goede laatste week toegewenst , een goede reis en een behouden thuiskomst. ( Wat een raar woord, behouden) Liefs Ada -
04 November 2012 - 18:15
Ineke:
Stiekem vind ik het ook wel leuk dat je er binnenkort weer bent!Ik wil wel heel graag al je verhalen uit je eigen mond horen en wie weet kunnen we dan eindelijk beginnen aan ons gezamenlijke artikel over vrouwenrechten in Afrika :) -
04 November 2012 - 18:15
Ineke:
Stiekem vind ik het ook wel leuk dat je er binnenkort weer bent!Ik wil wel heel graag al je verhalen uit je eigen mond horen en wie weet kunnen we dan eindelijk beginnen aan ons gezamenlijke artikel over vrouwenrechten in Afrika :) -
04 November 2012 - 18:15
Ineke:
Stiekem vind ik het ook wel leuk dat je er binnenkort weer bent!Ik wil wel heel graag al je verhalen uit je eigen mond horen en wie weet kunnen we dan eindelijk beginnen aan ons gezamenlijke artikel over vrouwenrechten in Afrika :) -
04 November 2012 - 18:15
Ineke:
Stiekem vind ik het ook wel leuk dat je er binnenkort weer bent!Ik wil wel heel graag al je verhalen uit je eigen mond horen en wie weet kunnen we dan eindelijk beginnen aan ons gezamenlijke artikel over vrouwenrechten in Afrika :) -
04 November 2012 - 18:15
Ineke:
Stiekem vind ik het ook wel leuk dat je er binnenkort weer bent!Ik wil wel heel graag al je verhalen uit je eigen mond horen en wie weet kunnen we dan eindelijk beginnen aan ons gezamenlijke artikel over vrouwenrechten in Afrika :) -
04 November 2012 - 18:15
Ineke:
Stiekem vind ik het ook wel leuk dat je er binnenkort weer bent!Ik wil wel heel graag al je verhalen uit je eigen mond horen en wie weet kunnen we dan eindelijk beginnen aan ons gezamenlijke artikel over vrouwenrechten in Afrika :) -
04 November 2012 - 18:15
Ineke:
Stiekem vind ik het ook wel leuk dat je er binnenkort weer bent!Ik wil wel heel graag al je verhalen uit je eigen mond horen en wie weet kunnen we dan eindelijk beginnen aan ons gezamenlijke artikel over vrouwenrechten in Afrika :) -
04 November 2012 - 18:15
Ineke:
Stiekem vind ik het ook wel leuk dat je er binnenkort weer bent!Ik wil wel heel graag al je verhalen uit je eigen mond horen en wie weet kunnen we dan eindelijk beginnen aan ons gezamenlijke artikel over vrouwenrechten in Afrika :) -
04 November 2012 - 18:15
Ineke:
Stiekem vind ik het ook wel leuk dat je er binnenkort weer bent!Ik wil wel heel graag al je verhalen uit je eigen mond horen en wie weet kunnen we dan eindelijk beginnen aan ons gezamenlijke artikel over vrouwenrechten in Afrika :) -
04 November 2012 - 18:16
Ineke:
Oeps, ik dacht dat 'ie niet reageerde en toen stond het er ineens heeeeel vaak. Sorry! -
04 November 2012 - 20:05
Ad:
beste Janita, hoe raar het misschien ook klinkt, probeer ook van het afscheid te genieten en probeer niet alles in de laatste week te stoppen. neem rustig afscheid van de mensen en het land. er zijn trouwens in nederland heel veel mensen die jou echt mooi weer in nederland gunnen na alle herfst weer van de afgelopen tijd. (kunnen we daar zelf ook van genieten) goede terug reis -
06 November 2012 - 08:07
Sylvie:
Wow, deze week alweer thuis! Ik hoop je gauw te zien, ben superbenieuwd naar al je verhalen!! X -
07 November 2012 - 16:20
Liset:
hey lieve janita!!!
ik lees het nu pas en nu zit ja waarschijnlijk alweer in het vliegtug!! wat een raar idee! ik hoop dat je goed afscheid hebt kunnen nemen!! owh...ben zo benieuwd naar jou verhalen!! heb zin om je een dikke knufel te geven!! we gaan zeker afspreken als je terug bent..maar eerst voor jou even bijkomen in nederland! Bij douwe zijn elke dag en genieten van de wereld om je heen!
dikke zoen en nog een goede reis (ondanks dat je dit niet meer leest denk ik onder het reizen)!
liefs liset -
09 November 2012 - 23:32
Diana:
Lieve Janita, welkom terug in Nederland. Wat zal het heerlijk zijn om iedereen weer te zien! En wat zal je Liberia misschien toch ook weer gaan missen... Veel succes met illusies die minder zijn geworden, maar vooral met alle ervaringen die je rijker ben geworden!
Liefs Diana
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
