Berichtje uit Nyariga

Lief thuisfront,
Hier weer een nieuw berichtje van mij, en opnieuw zit er niet zoveel tijd tussen. Ik ben bang dat ik jullie een beetje teveel verwen met steeds een berichtje van mij ;-). Dus ik zeg het nog maar een keer voor de zekerheid: het is geen gewoonte dat ik zo vaak gebruik zal maken van internet en jullie een berichtje zal sturen.
Ik ben dit berichtje op de binnenplaats van mijn nieuwe huis in Nyariga aan het schrijven. Straks zal ik de taxi nemen naar Bolga om dit berichtje met wat foto's op mijn blog te plaatsen en daarna ga ik mijn verjaardag vieren met een flesje Cola denk ik. Leroy (een andere vrijwilliger hier) is ook jarig vandaag en hij viert vanavond zijn verjaardag bij zijn gastgezin, daar zijn wij ook allemaal uitgenodigd, dus daar ga ik vanavond naar toe. Maar goed, laat ik eerst maar weer eens beginnen met vertellen wat ik in de tussentijd tussen het vorige bericht en dit berichtje gedaan heb. Volgens mij was maandag mijn laatste berichtje, dus laat ik maar vertellen over dinsdag. Dinsdag was eigenlijk een heerlijk dag. Die ochtend stond er niets op het programma, dus we hadden heerlijk tijd voor ons zelf. Eerst hebben we voor de derde keer onze spullen ingepakt, waar we wel steeds beter in beginnen te worden. En daarna heb ik heerlijk mijn dagboek bijgewerkt om alle belevenissen voor mezelf op een rijtje te zetten. k ontdekte dat ik veel dingen nog niet eens op mmijn blog heb verteld, maar dan heb ik tenminste thuis ook nog wat te vertellen, anders weten jullie straks alles al.. ;-). Vervolgens zijn we naar het kantoor van Meet Africa in Bolga gefietst (met dank aan CHarlotte die als enige de hele weg wist), en daar vandaan zijn we naar SWAP een restaurant in Bolgatanga gegaan waar we onze eerste Meet Africa Meeting hadden. Deze meetings zijn een keer in de twee weken met alle vrijwilligers uit Bolga en met Mariam en Ibrahim. Het is de bedoeling dat we tijdens deze bijeenkomsten eerlijk zullen vertellen over hoe het in ons gastgezin gaat en hoe het met ons werk hier gaat. Zo kunnen we elkaar helpen waar we mee zitten. Erg fijn dat deze Meetings erzijn. Daarnaast was het eten bij SWAP ook erg lekker, en was het gewoon erg gezellig.
We hadden alleen iets te lang bij SWAP gezeten, waardoor we ineens ontzettend moesten opschieten van Mariam. De vader van mijn gastgezin had namelijk al gebeld waar ik bleef.. Dus we hebben snel betaal d en zijn toen snel naar hethuis van Mariam gefietst, om daar vervolgens meer dan een uur te moeten wachten op Mariam en Ibrahim.. We zijn dus maar een spelletje gaan spelen om de tijd te doden. Uiteindelijk was het half zes geweest en was het tijd om naar de gastgezinnen te gaan. Ik werd als laatste naar mijn gastgezin gebracht. Ondertussen was het buiten al donker geworden en was er geen electriciteit, dus ik had werkelijk geen idee waar ik was. Maar toen we stopten bij het huis van mijn familie werden al mijn zorgen meteen al weggenomen toen Blessing, Mary en Jessica op mij af kwamen rennen om mijn spullen te dragen en mij welkom te heten. Jessica zit eigenlijk de hele week in Bolga, omdat zij ook daar op school zit, maar voor deze keer was ze naar huis gekomen om mij welkom te heten. Echt superlief! Mijn vader en moeder waren niet thuis, die waren namelijk naar de kerk, maar de meiden hebben mij goed vermaakt. Ook kreeg ik nog rijstballen te eten (best lekker, jammer van de vissegraatjes ;)). Uiteindelijk kwamen mijn ouders thuis. Vooral door mijn vader werd ik hartelijk welkom geheten, want toen ik zei:' You are my father?' Riep hij uit: 'My daughter, my daughter!' een kreeg ik een enorme knuffel. Mijn moeders spreken geen engels, dus dat was wel een beetje lastig, maar verder ging het prima. Daarna was het tijd voor mijn eerste nachtje in Nyariga, op mijn eigen kamer.
Mijn kamer is echt supermooi! Ik heb een matras op de grond (twee persoons, dus ik slaap serieus diagonaal ;)), verder heb ik een tafel en een stoel en nog een lekkere stoel die ik als kledingkast gebruik. Ik heb er ook heerlijk geslapen. 's Morgens werd ik alleen wel vroeg wakker door vreemde geluiden en veel activiteit op de binnenplaats, maar daar moet ik maar aan gaan wennen. Die ochtend heb ik eerst verder mijn kamer ingericht, zodat het echt even mijn eigen plekje zou worden. Daar was ik namelijk wel aan toe, om een eigen plekje te hebben. Daarna heb ik bij het huis op Blessing gewacht om haar mee te gaan naar de meisjesschool. Deze school is opgezet om het analfabetisme onder vrouwen in dit gebied tegen te gaan, en de school blijkt een succes te zijn. Volgens mijn vader heeft ieder gezin nu wel een dochter die engels kan spreken. Terwijl ik op Blessing zat te wachten was er hier een man gekomen om manden te vlechten, hij was vooral heel vrolijk en zat de hele tijd te lachen (om wat ik vroeg, maar ook om wat hij zei). Toen ik vroeg of ik een foto van hem mocht maken, en hem daarna die foto liet zien moest hij ontzettend hard lachen!! Echt supergrappig. De foto was very good very good, beautiful. Ook mijn tante en oma vonden de foto erg mooi geworden! Uiteindelijk kwam Blessing en ben ik met haar naar school gegaan. Ik heb daar een beetje bij gym gekeken en bij haar in de klas gezeten. Eenmaal thuis aangekomen heb ik eerst al mijn indrukken opgeschreven voor mijn onderzoek. Daarna heb ik met mijn vader mijn kleren gewassen (wat zijn wij verwend met een wasmachine!). Dus ook mijn kleren zijn weer lekker fris. Vervolgens ben ik met Blessing door Nyariga gaan fietsen om iets (millet ofzo?) weg te brengen omdat dat gemalen moest worden en om beltegoed te kopen. Beide dingen waren een enorm probleem. Zo was bij een huis de maler kapot, maar zij wilden natuurlijk wel dat we bleven wachten, want het zou zo gemaakt zijn. En bij een ander huis was de jongen niet thuis die normaal gesproken het beltegoed zou verkopen. Ook hij zou zo thuis komen. Jaja, dat kennen wij hier .. Gelukkig was de meester er van de school en hij heeft ervoor gezorgd dat er weer wat beltegoed werd overgemaakt op mijn mobiel. Zo'n dik twee uur later kwamen we thuis aan en was het al weer tijd om te koken. Samen met Mary en Blessing heb ik geholpen om Tizet (een of andere pudding van gedroogd fruit en meel en water) te maken. Deze Tizet eet je met je handen en doop je in een soort van soep. Dit was echt heel goed te eten! Het scheelt denk ik dat ik mocht helpen met klaar maken, wnat anders ziethet er niet zo heel lekker uit.. Na het avondeten hebben de meiden mij allemaal raadsels voorgeschoteld. Erg leuk om een beetje de Ghanese grapjes te leren kennen.. En daarna ben ik lekker gaan slapen.
Toen ik vanmorgen wakker werd, en ik zag op mijn mobiel dat het 10feb was, voelde dat toch wel een beetje gek. Ik ben snel al mijn verjaardagskaarten open gaan maken, maar helaas kreeg ik daardoor een beetje een domper en miste ik Douwe en thuis echt ontzettend erg. Gelukkig heb ik mama al gesproken, en kan ik er naar uit kijken om Douwe vanavond te spreken. Daarnaast heb ik ook al super veel smsjes gehad, ook echt superlief om te merken dat jullie zo aan mij denken. Maar het liefst zou ik even snel heen en weer komen naar Nederland om jullie allemaal even te zien!!
Na deze dip, ben ik maar eens even lekker gaan douchen (echt zo fijn dat koude water met dit warme weer). Daarna heb ik weer ontbeten (opnieuw witbrod met thee en suiker). Aan het ontbijt merk ik dat ik best bij een rijk gezin zit, want het is helemaal niet zo normaal om bij het ontbijt brood te eten, ik ben er daarom echt ontzettend blij mee! Na het ontbijt heb ik weer wat aantekeningen zitten maken en daarna ben ik naar de craft shop gegaan. Hier worden manden gemaakt (van het Blessing Basket Project) en de opbrengsten zijn vooral gebruikt om analfabetisme onder vrouwen tegen te gaan. Ook hier werd ik hartelijk ontvangen, en het lukt mij al steeds beter om de mensen in het Frafra te begroeten. Uiteindelijk heb ik maar mijn stoute schoenen aangetrokken en gevraagd of ik mocht helpen met vlechten, en dat mocht! UIteindelijk heb ik meer dan de helft van een klein mandje (Mini Bolga) gemaakt, de rest ga ik hier thuis afwerken met behulp van Blessing. Dit mandje is een mooi verjaardagscadeautje! En nu ben ik dus weer thuis en zit ik mijn verhaal te typen. Zometeen ga ik naar de taxi lopen (die rijden een keer in de drie dagen, als er markt is in Bolgatanga). Gelukkig is dat vandaag het geval. En vanavond heb ik dus de verjaardag van Leroy. Morgen weet ik nog niet wat ik ga doen, misschien een ander gemeenschapsruimte van Nyariga bezoeken. Verder ga ik dit weekend naar een Nijlpaardenfarm met nog zeven andere meiden van Meet Africa. Dus ik heb weer genoeg dingen om te doen!
Ik hoop dat het met jullie allemaal ook heel goed gaat en dat jullie net zoveel leuke dingen meemaken als ik! Laat me maar weten hoe het met jullie gaat!

Liefs Janita

PS. Nu ik mijn naam type bedenk ik dat ik hier ook een Ghanese naam heb gekregen van mijn familie. Deze naam is zeker het vermelden waard, ik word vanaf nu geacht om me voor te stellen als Aimbatta (volgens mij schrijf je het zo). Deze naam betekent God Loves. Ik vind het best een mooie naam!! :)