Berichtje uit Bolgatanga

Lieve allemaal,

Hier alweer een berichtje van mij! Dit betekend niet dat ik altijd om de twee dagen een berichtje zal plaatsen hoor, maar nu ik nog kan, wil ik er ook wel gebruik van maken! Daarnaast heb ik in afgelopen twee dagen alweer zoveel meegemaak dat ik het ook wel weer tijd vond om even een berichtje te plaatsen.

Ten eerste, dankjullie wel voor jullie lieve berichtjes op mijn verhalen. Echt fijn om te zien dat jullie met mij meelezen en met mij meeleven, doet mij erg goed!

Nadat ik de vorige keer op internet was geweest zijn we naar huis gegaan om daar even snel te douchen. Vervolgens was het tijd voor de eerste echte Ghanese maaltijd. Deze maaltijd was zo echt omdat we verplicht waren om met onze handen te eten. Hierbij is het erg belangrijk dat het eten met rechts wordt gegeten en niet met links, want je linkerhand is de poephand. Dit geldt trouwens voor alles, ook spullen die je koopt moet je met rechts aannemen, en het geld moet je weer met rechts geven. Je kan dus niet betalen en aanpakken tegelijk (naja, het kan wel, maar dan krijg je op je kop..). Een ander punt bij de maaltijd was dat je niet met je benen over elkaar mag zitten, wanneer je dat doet toon je geen respect voor degene die tegenover je zitten. Met je benen overelkaar zitten is helemaal not done wanneer er een grandmother of chief aantafel zit. En bij ons zat er een grandmother aan tafel, waardoor wij elkaar voortdurend opwezen dat we met onze benen overelkaar zaten. Dit zorgde voor genoeg gelach ;).
Verder ging het goed om met de hand te eten, we moeten alleen nog wel een beetje vuurvaste vingers krijgen.
Na het eten hebben we geholpen met de afwas, en zijn we vervolgens naar een studentenfeest gegaan. De compound in Tamale was namelijk een studentencomplex. Het huis waar wij zaten was een gezinshuis, maar de twee andere gebouwen er om heen waren studentenhuizen en een ander gebouw was de businessschool. In die businessschool zijn we naar het feest geweest, wat ook erg leuk was om mee te maken.

Helaas ben ik die nacht een beetje ziek geworden, maar het voordeel was wel weer dat ik ook meteen mocht ervaren hoe het bij een traditioneel genezer is.. De Grandmother van ons gezin is niet alleen streng islamitisch, maar ze is ook nog een traditioneel genezer. Toen ik vertelde dat ik ziek was, kreeg ik van haar een drankje met kruiden (herbs), wat echt ontzettend bitter smaakte. Toen ik het op had kreeg ik dan ook een stukje gedroogde mango. (Vroeger kreeg ik ook altijd snoepjes als ik medicijnen moest, blijkbaar is dat internationaal ;)). Vervolgens zijn we in een klein busje gestapt, met nog 25 andere ghanezen (behoorlijk krap dus) die ons naar Bolgatanga bracht. Het zou een rit zijn van 2 uur, maar toch hebben wij er vier uur overgedaan. Wel genoeg van het landschap kunnen zien en lekker kunnen slapen. Aangekomen in Bolgatanga was er geen ophaalservice voor ons, dus toen hebben we maar gebeld en zeker een kwartier gewacht op een busstation met zwervers, bedelende kinderen, loslopende geiten, irritante taxichauffeurs en een stank van geitenstront. Best wel een cultuurshock eigenlijk.. Ik werd dan ook overvallen door twijfels of ik hier echt al die tijd wilde zitten, maar gelukkig zie ik het nu al weer veel beter zitten.
Eenmaal opgehaald kwamen we aan bij het huis van Mariam, waar er genoeg kinderen waren die met ons wilden spelen en foto's wilden laten zien. Ook hebben we hier heeeeerlijk kunnen douchen (nu heb ik nog stromend water). Echt, ik ben nog nooit zo blij geweest met een koude douche. 's avonds hebben we bij Mariam gegeten (yams, met tomaat, vis, tomatenpuree en paprika) en hebben we informatie gekregen over ons gastgezin. Ik verblijf nu toch in Nyariga, bij een gezin bestaande uit een man en twee vrouwen, en plenty of children (zoals Mariam zei). Ik ben erg benieuwd, maar veel kinderen is altijd leuk, dan heb ik in ieder geval genoeg afleiding ;). (En als het er toch zoveel zijn wil ik er best een meenemen hoor Douwe ;)). Het leukste van dit gezin is dat die man een belangrijke rol speelt in het dorp. Hij vindt dat meisjes dezelfde mogelijkheden moeten hebben als jongens en daarom heeft hij een meisjesschool opgezet in Nyariga. Erg leuk en interessant voor mijn onderzoek denk ik. Daarnaast is mandenvlechten een belangrijke activiteit in Nyariga, dus het lijkt mij ook erg leuk om mij daar op te richten. Door deze informatie had ik er al veel meer vertrouwen in!
Vannacht heb ik heerlijk geslapen en toen we vanmorgen klaar waren met ontbijten (wit brood met thee) stonden onze fietsen klaar. Mooi fietsen met een fietsmandje! Na het eten konden we ons klaar maken en zijn we vertrokken op de fiets door Bolgatanga. Ik werd helemaal enthousiast van fietsen in de stad! Echt grappig, zit ik gewoon in Ghana op de fiets, een bizarre gedachte, maar wel erg leuk! Na een enorme route door de stad (moet ik hier oooit de weg leren kennen?) kwamen we uit bij het kantoor van Meet Africa. Hier hebben wij ook Ibrahim ontmoet. Een erg aardig man, die ons hartelijk welkom heette! Vervolgens hebben we nog even gelunched, waarna ik wel erg nodig naar de wc moest. Helaas was er geen toilet in de buurt, dus mocht ik achterop de motor bij Ibrahim: weer een nieuw avontuur. Hij was erg bezorgd. Ik heb ook echt het gevoel dat ze je goed in de gaten zullen blijven houden, en je zullen helpen waar nodig, dat stelt mij wel gerust.. Toch blijft het wel spannend om morgen naar het gastgezin te gaan. Weer een nieuwe plek om aan te wennen, maar ook eindelijk een plek waar ik een beetje kan gaan settelen hoop ik. Het heeft nu wel lang genoeg geduurd om de hele tijd van hot naar her te reizen.
Ik zal jullie op de hoogte blijven houden! (en sorry als dit verhaal misschien een beetje lang is geworden).
Dit keer geen foto's, hopelijk de volgende keer weer!

Liefs, Janita