Van familiebezoek tot bruiloft

Lieve Lezers,

We hebben het hier in Ghana en Nyariga zo goed naar ons zin, dat we jullie de mooie verhalen niet wilden onthouden en daarom nog maar even een blog plaatsen. Ten eerste, het gaat hier erg goed met ons. We zijn beiden gezond, en Janita is nog nooit zo lang niet ziek geweest in Ghana. Kortom, we treffen het. Verder is het vaak wel erg warm, maar op de momenten dat het te warm is gaat het ’s nacht regenen (en onweren) waardoor het weer lekker een ochtendje koel is, maar ’s middags weer net zo warm.

Hier in Nyariga hebben we het verder ook prima naar ons zin, we kunnen ons eigen plan trekken, maar als we willen ook lekker helpen in het huishouden. Zo hebben we al geiten ‘uitgelaten’. ’s Nachts staan de geiten binnen, maar overdag zitten ze vast gepind aan een touw in het land, zodat ze wel lekker buiten zijn maar niet alle gewassen vernielen. ’s Morgens moeten ze dus buiten gebracht worden, en vast gezet en ’s avonds weer losgemaakt en naar binnen gebracht. Een leuk klusje voor de kinderen hier, waar ook wij bij mogen helpen. Verder heeft Douwe een mooi stuk bij de boom gras vrij gemaakt zodat we met de hele familie in de schaduw in de wind kunnen zitten, terwijl Janita de nagels van Jessica aan het lakken was. (We verdelen de taken dus eerlijk). Behalve hier bij de familie zijn hebben we ook al honderden kilometers (okee dat is overdreven, maar het voelt wel zo) afgelegd op onze fietsjes. In het regenseizoen is dit wel zwaar; nog meer hobbels ontwijken dan normaal, door het water fietsen, en vaststaan in de modder (en dat zonder mountainbike). Als het koel is buiten (die enkele keer na een nachtelijke storm) is dit leuk, anders is het bikkelen. Ondanks deze natuurlijke belemmeringen is het ons gelukt om de meisjesschool, de kliniek, het craftcentre (waar de manden verzameld worden), en Bolga te bezoeken. Ook zijn we afgelopen week twee dagen naar het greenhouse in Karimenga geweest. Voor de rest staat er nog een bezoek aan de Tongo Hills op het programma, en hebben we zondag onze ‘BlessingCeremony’. Toen ik hier vorig jaar was had mijn vader al gezegd dat hij Douwe en mij wilde gaan zegenen omdat we toch verloofd zijn. Nu begon hij daar weer over, en hebben we besloten dat dat zondag maar moet gebeuren. Het is afgelopen week al in de kerk afgekondigd, en volgens mijn vader moeten we op zo’n honderd gasten rekenen. We weten niet zo goed wat ons te wachten staat, maar we hebben mooie kleren laten maken, en we zullen zorgen dat alle gasten iets te eten kunnen houden. We vinden het allebei wel een beetje gek, maar het is waarschijnlijk ook iets heel leuks om mee te maken, en een mooie manier om meteen afscheid te nemen van het dorp, want maandag begint onze toeristische terugreis naar Accra.

Hier nog een paar weetjes, om deze blog weer op een vertrouwde manier af te sluiten:
- Douwe heeft nu ook een Frafra naam: Ayine (God).
- Waar Janita rode bulten had van de vlooien, heeft Douwe nu rode bulten van de warmte uitslag.
- Een kletsnat boek kun je nog prima lezen (het nadeel van veel buiten leven, je vergeet dat je spullen ’s nachts binnen moet brengen, zeker als het gaat regenen).
- Dat baby’s hier geen luier dragen werd duidelijk toen Janita Theresa op schoot had…
- Het gaat steeds slechter met de ezel, en dus ook met onze nachtrust.
- Douwe vind het zo akelig warm dat hij hoopt dat er snel een onderzoek van Janita komt naar de armoedeproblemen op de noordpool.
- De nieuwjaarsduik is niets bij de ‘douche’ die wij ’s morgens hebben.

Stiekeme kusjes uit Ghana,
Janita & Douwe