Het begin van het einde

Lieve lezers,

Het heeft even geduurd, maar hier dan eindelijk weer een berichtje vanuit Liberia, waar het droge seizoen langzaam is aangebroken, maar het stiekem afgelopen drie dagen nog steeds geregend en geonweerd heeft. Gelukkig schijnt nu de zon weer volop, en kon ik vanmiddag lekker in de hangmat uitrusten van een drukke week die achter me ligt. Afgelopen week ben ik namelijk weer vol nieuwe energie aan de slag gegaan met mijn onderzoek, nadat ik besloten had om eerder naar Nederland te komen. Als alles lukt met mijn vliegticket sta ik over een maandje weer op Nederlandse bodem, en dat idee bevalt me eigenlijk wel. De tijd die voor me ligt is nog lang genoeg om mijn onderzoek op een nette manier af te ronden, en om alle mooie dingen hier in Gbarnga vast te leggen en mee te maken, zodat ik half november met een voldaan gevoel naar huis kan gaan en daar in de kou en in de regen (bleh!) bij kan komen van alle indrukken die ik hier heb op gedaan.

Om op mijn vragen over mijn onderzoeksonderwerp nog antwoorden te vinden, zal ik de komende weken nog verschillende interviews houden en ben ik begonnen met het houden van verschillende focusgroep discussies. Ik heb nu op donderdag, vrijdag en zondag drie verschillende groepen met ongeveer 6 weduwen, met wie ik over verschillende onderwerpen als armoede en vrede discussieer. Door het als een groep te doen, vullen de vrouwen elkaar soms aan, komen er meer voorbeelden uit hun dagelijks leven, en geven ze elkaar soms advies. Veel vrouwen waarderen deze groepen wel, een weduwe vroeg afgelopen zondag al wie het na mij zou overnemen. Erg fijn, dat het niet alleen zinvol is voor mij om zo meer informatie te krijgen over mijn onderwerp, maar ook erg fijn dat ze er zelf op de een of andere manier baat bij hebben. Daarnaast merk ik op deze momenten ook hoe leuk ik het vind om hier in Afrika te zitten, onder een grote boom, op een houten bankje, en lekker te kletsen met verschillende vrouwen. We bespreken namelijk niet alleen maar grote serieuze onderwerpen, maar ook het belang van nette kleding bijvoorbeeld.

En zoals ik al zei probeer ik naast en tijdens mijn onderzoek ook zoveel mogelijk te genieten van het leven dat ik hier in Liberia leidt. Zoals:
- Het achterop de motor zitten, terwijl ik eerst de prijs heb onderhandeld
- De bezoekjes aan ‘mijn moeder’ Lorpu op de markt. Vandaag vertelde een andere vrouw dat ik een “fine girl” was. Lorpu sprong op, ging springen en riep: “I born a fine girl, I born a fine girl!”
- Het meisje op Broad Street dat marktvrouwtje aan het spelen is. Eergister liep ik langs, zat ze naast haar moeder, langs de weg, met haar eigen kleedje met daarop allemaal kleine restantjes van stof. Toen ik haar vroeg of ze aan het verkopen was, was ze helemaal trots. Toen ik daarna een foto van mij maakte werd haar glimlach nog groter. Vandaag kwam ik haar weer tegen en ze begon met dezelfde enorme glimlach naar me te zwaaien, terwijl ze weer “marktvrouwtje” aan het spelen was!
- De heerlijke bananen, sinaasappels, papaja, passievruchten en kokosnoot die overal te krijgen is en ervoor zorgen dat ik geen vitamine te kort heb.
- Het lekker wandelen door de stad en wel zien wat deze dag in petto heeft.
- De kerkdiensten die enorm luidruchtig zijn en waar je op de eerste zondag van de maand een zuurtje op gespeld krijgt waar je 10 LD voor moet betalen (terwijl je er op straat drie voor 5 LD krijgt).
- De African Time. Dat ik het ook niet raar vind als ik om 10 uur in de bak klas moet zijn voor een examen en daar om kwart voor elf aan kom, gewoon omdat ik zo lekker zat te kletsen met Christa.
- De Liberian Handshake, waarbij je na het handschudden, nog even een knipje maakt met de middelvinger van de ander.
- Het Liberiaanse Engels. Alle kleine dingen zijn hier “small small”, als iets goed is zeg je, “It is allright, it is not bad”, en als je iemand tegenkomt en vraagt hoe het gaat kun je verschillende dingen vragen: “How are you” (antwoorden: “Fine”, “Not bad”, “I am trying”), of “What is the news” (antwoord: “No bad news”), of “How was the night” (antwoord: “Thank God”), of “How is the body” (alle bovenstaande antwoorden zijn mogelijk).
- Het gel wisselen op straat.
- Het lekker luieren in de hangmat, na een dag hard werken
- Het wakker worden van een haan, die op de een of andere manier mijn raam heeft uitgekozen als de plek om zijn aanwezigheid te laten horen.
- Het kijken naar de katjes die zo leuk met elkaar spelen
- De avonden dat ik met Christa en Heri, Phase10 speel (iedere avond) en waar ik nu al twee keer gewonnen heb!
- En lest best: de complimenten die je hier in Liberia krijgt. Vooral die van vandaag wil ik graag met jullie delen: “Janita!! Je bent dik geworden! Je hele gezicht lijkt wel opgeblazen!” (Dit vertelde Jerrelie, nadat Lorpu op de markt al in mijn buik had geprikt met de woorden: “You become fat”). En bedankt…

Kortom, de komende maand kom ik nog wel door, maar daarna is het dus echt tijd om naar huis te komen, want hier word ik blijkbaar een dikzak, en ik wil straks nog wel in mijn trouwjurk!

Veel liefs vanuit Liberia