Genoeg te doen en al veel gedaan

Lieve allemaal!

Het heeft even geduurd (wat mij betreft veel te lang), maar hier is dan eindelijk weer een blog van mij! Ik had vrijdag al op internet willen gaan, maar toen lag ik een groot deel van het land de electricteit eruit, en dat is het hele weekend zo gebleven. Het nadeel is dat ik erg lang moest wachten voordat ik eindelijk iets kon plaatsen, maar het voordeel is dat ik nu ook over het weekend kan vertellen, dus nu hebben jullie ook wel heel veel verse informatie ;).

Ik weet niet zo heel goed waar ik moet beginnen met vertellen. In vergelijking tot mijn vorige bericht gaat het nu al weer een stuk beter met mij! Ik zit nu al weer in de laatste maand bij mijn gastgezin, dus de tijd gaat nu echt wel snel! Ergens voelt dit een beetje dubbel, want ik vind het wel fijn om jullie allemaal straks weer te zien, maar ik weet ook zeker dat ik wel een traantje ga laten als ik straks bij mijn gastgezin weg moet. Ook toen ik gister weer terug kwam van een weekendje weg, voelde het echt als 'thuiskomen' bij mijn familie. Dat is toch wel heel bijzonder dat je in zo'n vreemd land toch echt je eigen 'thuis' hebt gekregen :). Dit geeft mij ook vertrouwen om de komende tijd door te komen, want ik heb genoeg om van te genieten nu ik hier nog ben! Daarnaast maak ik me wel een beetje zorgen om mijn onderzoek. Ten eerste omdat ik nog maar zo kort heb, maar nog wel ontzettend veel om uit te zoeken. Daarnaast heb ik afgelopen weekend ook bedacht om mijn onderwerp iets te veranderen, ik wil mijn onderzoek nu alleen maar op vrouwen in Nyariga richten. Dit wil ik doen zodat ik dan wat meer de diepte in kan gaan met mijn onderzoek, in plaats van oppervlakkig allemaal wat aspecten van het dorpsleven onderzoeken. Dat ik mijn onderwerp veranderd heb, vind ik aan de ene kant heel leuk, want ik vind de vrouwen hier in Nyariga echt superinteressant, daarnaast zijn ze allemaal ook heel actief in het dorp! Dus ik denk dat ik wel genoeg informatie kan krijgen. Aan de andere kant maak ik het mezelf ook niet echt makkelijk, want veel van deze vrouwen spreken geen engels, en het lijkt mij ook niet heel handig om met een mannelijke tolk vrouwen onderwerpen te bespreken. Ik moet nu dus ook nog opzoek naar een vrouwelijke tolk. Genoeg te doen dus. Tegelijkertijd weet ikwel heel zeker dat ik een interessant verhaal kan schrijven over deze vrouwen, omdat ze ontzettend interessant zijn. Daarnaast heb ik ook enorm veel respect voor deze vrouwen gekregen in de tijd dat ik hier ben. Zo actief als deze vrouwen hun schouders onder hun problemen zetten om ze te overwinnen, ja daarmee kan ik wel een positief verhaal over Afrika schrijven. En dat was mijn doel toen ik wegging!

Verder ben ik dus afgelopen weekend een weekendje weg geweest. We zijn met zn tienen naar Tamale gegaan om er allemaal even een weekendje tussen uit te zijn, en om in het zwembad aan de warmte van Ghana te ontsnappen. Beide punten zijn goed gelukt! Op vrijdag zijn we aan het einde van de middag vertrokken. En in de tro-tro werd ik meteeen weer bewust dat ik in Afrika ben. Vooral toen de bank voor ons bij iedere hobbel meer naar achter kwam, waardoor mijn beenruimte eigenlijk geen ruimte meer was.. In Tamale aangekomen hebben we de taxi genomen naar het hotel. Onderweg hadden we bijna een aanrijding, toen een auto van de linkerbaan naar de rechterbaan wilde waar wij reden. Ja de rechterbaan is hier ook gewoon de snelle baan, dus wij waren via rechts aan het inhalen, toen iemand van de linkerbaan ook naar rechts wilde komen. Met een enorme slinger, en een lachende chauffeur hadden wij de schrik van ons leven, maar we zijn veilig aangekomen bij het hotel. Het hotel gaf mij echt het gevoel aslsof ik in een dierentuin sliep, met hele mooie vogelgeluiden en prachtige bomen! Verder was er een junglebar, waar ik de lekkerste frietjes op heb, met een fantastische cheeseburger! (Sorry, maarhet was er echt even een weekend tussenuit). De volgende dag zijn we naar het zwembad gegaan. We hebben ons met zn tienen in de taxi gepropt (de chauffeur zat met twee van ons voorin, dan vier op de achterbank en vier in de kofferbak). Veel ghanezen keken ons afkeurend na, en ik vraag me af of de reisverzekering iets vergoed zou hebben als er iets zou gebeuren, maar op dat moment maakte het niet uit en hadden wij de grootste lol! Bij het zwembad aangekomen, bleek het zwembad dicht te zijn, dus konden we weer in de taxi op naar een hotel met zwembad. De prijs was hier hoger, het zwembad kleiner (en daardoor voller), maar er was water en heerlijke GHanese muziek, dus het was wel een fijn dagje! 's Avonds was er geen water in het hotel, dus kon ik niet douchen. EN toen er eindelijk wel water was, was er geen electricteit, dus toen kon ikdouchen in het donker ;). De volgende dag wilden we nog even Tamale in om wat te drinken, maar wij wisten de weg beter dan de taxi-chauffeur, en hij sprak geen Engels. Gelukkig heeft Charlotte heel duidelijk de weg gezegd zodat we met een beetje moeite op de plek van bestemming aan knden komen. Vervolgens was het alweer tijd om met de TroTro terug te gaan. Er waren nog negen plekken, maar we konden er wel alle tien in, de man die de kaartjes verkocht zou wel wat regelen: met zn vijven op een bank voor vier personen was het resultaat. We hebben in dit weekend dus genoeg ervaring gehad om met veel mensen op elkaar in een vervoersmiddel te zitten,en ook hebben we ontdekt dat taxi's niet alles zijn ;). VOlgend jaar doe ik onderzoek naar het vervoer in Ghana! ;)

GOed, dit was mijn verhaal voor nu. Als het goed is staan er ook weer nieuwe foto's op mijn site. Dus als jullie tijd nog niet om is na het lezen van dit verhaal, raad ik jullie aan om daar ook even te kijken!

Mijn internet tijd zit er wel weer op!

Tot snel, ik kijk uit naar jullie reacties, want dat helpt mij nog wel het meest om de tijd door te komen!

Heel veel liefs uit het veel te warme Ghana!